Muszę przyznać że reżyserowi, Nimródowi Antalowi udało się w doskonały sposób odtworzyć klaustrofobiczną atmosferę metra. Cała akcja dzieje się właśnie tam. Pozornie mamy do czynienia z filmem traktującym o swojskich i nigdzie nielubianych "kanarach". Jednak niewinny początek jest tylko preludium do kompletnie surrealistycznej i odjechanej dalszej części filmu. Ciężarem surrealizmu film dorównuje produkcjom Lyncha, ale to tylko moje własne skojarzenie. Reżyser swobodnie miesza elementy komedii, thrillera, czy też dramatu psychologicznego. Grany przez Sándora Csányi'ego Bulcsú, to współczesny odpowiednik kafkowskiego "everymana", różniący się od niego może tym że jest intelektualistą. Obok Bulcsú głównym bohaterem jest samo metro. To mroczne miejsce jest swoistą metaforą świata, z całym wachlarzem typów osobowościowych. Mamy tutaj kanarów-nieudaczników, kanara-psychopatę, tajemniczego zakapturzonego demona śmierci oraz anioły w postaci maszynisty Beli i jego córki (nawiasem mówiąc Ester Balla jest śliczna). Niestety na minus muszę zaliczyć banalną momentami symbolikę. Kto obejrzy, będzie wiedział o co mi chodzi.

Jestem lekko skołowany po obejrzeniu i powoli układam sobie w głowie całość. Mogę go polecić pod warunkiem absolutnego skupienia. Produkcja ciekawa, niebanalna i z pewnością oryginalna, mimo drobnych niedociągnięć. Zapomniałbym! Kapitalna muzyka, po prostu rewelacyjna! Znakomicie podkreśla mroczny klimat metra.