Nie spodziewałem się takiego obrazu. Obrazu, który wzbudzi we mnie wszystkie uczucia, od radości po strach, który zdołuje mnie a na końcu pozostawi nadzieję.

Nimrod Antal pokazuje w swoim filmie jak ludzie, nieważne jaki wykonują zawód (vide niesamowita scena u psychiatry), przestają odczuwać radość z jego wykonywania. Film posiada rozwiniętą symbolikę (Pan śmierć będący według mnie uosobieniem frustracji głównego bohatera czy Pani Miś, która według mnie jest przykładem idealnego obywatela), świetne aktorstwo i niezwykłą ścieżkę dźwiękową. Opowiada też o tym, jak uciekając od swoich problemów możemy zaszyć się w dowolnym miejscu, którym może być np. peron metra.

10/10

PS Teraz wierzę, że Predators to może być naprawdę dobry film.