Oł jeah. Takie filmy się tu najwyżej ocenia mimo, że nie zawsze najlepiej ogląda i wszystko rozumie. Wszystko zamknięte jest tu w podziemiach metrzanych miasta Budapesztu(kilkuletni już cel mojej podróży, właściwie została mi już tylko zewnętrzna część jego do zwiedzenia). I mimo początkowych wątpliwości dobrze, że pan ostrzega nas na początku, że to nie historia miejscowych kanarków, tylko baśń dla dorosłych. Trudno się dziwić, że w takich warunkach przedstawiona- mroczne podziemia najlepiej nadawały się do przekazania historii Bulcsú i kumpli. Mamy tu niesamowity obraz piekiełka ludzkiego jakie sobie wszyscy możemy skojarzyć ze wschodnio- europejskimi stolicami bynajmniej nie od strony szklanych biurowców, lecz szemranych sfer ich życia. Doobra, najważniejsze że autorowi udaje się pokonać śmierć w wyścigu pomiędzy stacjami metra- ją podziemny pojazd przejeżdża. Bohi dociera na bal i z dziewczyną króliczkiem ruchomymi schodami jednak wjeżdża w lepszą przyszłość. Życie jest ucieczką i gonitwą w jednym, ale nikt odgórnie nie odebrał nam możliwości osiągnięcia stanu ”zatrzymania” i zakończenia bieganiny- zdaje się chce nam przekazać autor.